شاید تا به حال از خود پرسیده باشید که دقیقا چگونه بوسیله آب، برق تولید می شود؟ جواب این سوال را سرانجام محققین بعد پیدا کرده اند و در اختیار علاقه مندان قرار داده اند.

به گزارش کلیک، بیش از ۲۰۰ سال پس از این که دانشمندان شروع به تحقیق در مورد چگونگی تولید برق از مولکول های آب نمودند، یک تیم در نهایت شاهد چند و چون این مهم شده است.

جای تعجب نیست که به طور طبیعی آب هادی فوق العاده خوبی برای الکتریسیته است و این واقعیت را به بسیاری از ما از مدرسه ابتدایی تا کنون آموزش داده اند. اما با وجود روند بنیادین و اساسی این رویداد، هیچ کس قادر به کشف چگونگی انجام این رخداد در سطح اتمی نشده بود.

 یکی از اعضای این تیم، McCoy از دانشگاه واشنگتن گفت: این فرایند اساسی در شیمی و زیست شناسی توضیح داده شده است و در حال حاضر ما به کشف مهمی راجع به ان دست پیدا کردیم و آن، چگونگی حرکت دقیق و حتمی پروتون ها از طریق ملکول های آب است.

این محققان که توسط مارک جانسون از دانشگاه ییل هدایت می شدند، با استفاده از طیف سنجی- یک فرایند است که به دانشمندان اجازه می دهد توسط نور، وقایعی را که در داخل ملکول ها اتفاق می افتد را مشاهده کنند- قادر به مشاهده عبور مولکول های آب عبور در امتداد پروتون ها-ذرات زیر اتمی با بار مثبت- بودند.

جالب توجه است که اگر چه آبی که در جهان اطراف شما می ببینید یک هادی بسیار خوب برای جریان برق است، اما آب کاملا خالص، که به ندرت در خارج از آزمایشگاه یافت می شود، در واقع به دلیل عدم داشتن الکترون های آزاد اصلا رسانای جریان برق نیست! اما در طبیعت، تقریبا تمام آب ها با رسوبات و مواد معدنی ترکیب شده اند که مولکول های آب را یونیزه می کند و اجازه می دهد تا آن ها به رسانای خوبی برای برق تبدیل شوند.

تا به حال، همه محققان واقعا بر این عقیده بوده اند که در رابطه با این روند، H2O یا همان آب پروتون ها را مولکول به مولکول از طریق اتم اکسیژن خود که نوعی مانند یک مسابقه مولکولی است، عبور می دهد.

این فرآیند به نام مکانیسم Grotthuss شناخته می شود و برای اولین بار توسط شیمیدان تئودور Grotthuss در سال ۱۸۰۶ شرح داده شد. اتم های اکسیژن لازم نیست به هیچ وجه تحرک زیادی داشته باشند. جانسون ضمن بیان این نکته افزود: این روند به نوعی مانند گهواره نیوتن – اسباب بازی کودک با یک خط از توپ های فولادی، که هر یک توسط یک رشته معلف شده اند- است. اگر شما یک توپ را بردارید به طوری که به خط برخورد کند، تنها توپی که در انتهای خط است حرکت می کند و دیگر توپ ها گزندی نمی بینند.