راه اندازی سیستم های چیلر تراکمی و تبرید با مدرک معتبر

آموزش راه اندازی چیلر و سیستم های تبرید و تهویه

راه اندازی این سیستم ها را می توان به عنوان تبدیل تاسیسات از مرحله ایستایی کامل به وضعیت کاری کامل مطابق با شرایط مورد نیاز تعریف کرد.

برای انجام این منظور، چندین پیمانکار مختلف در این کار مشارکت دارند: تکنسین های تبرید، تکنسین های برق، لوله کش ها، تکنسین های ساختمانی، نجارها و مونتاژکاری های کارگاه که همکاری نزدیک میان این افراد ضروری است. مطلوب ترین روش جهت راه اندازی تاسیسات تبرید آن است که به سرپرستی یا کمک و راهنمایی یک مهندس تاسیسات یا تعمیر و نگهداری انجام شود.

همواره بایستی دستورالعمل های ایمنی را رعایت نمود. در راه اندازی سیستم های تبرید، باید نکات زیل را رعایت نمود:

1-تنها باید از مبرد خاص و معرفی شده (طبق داده های سازنده )استفاده کرد.

2-مبردهای جایگزین تنها زمانی می توانند استفاده شوند که تولید کننده تجهیزات تبرید مجوز آن را صادر کرده باشند.

3-از مبردی که قبلا آلوده شده است، مجددا استفاده نکنید.

آموزش تعمير و نصب کولر گازی اسپیلت

آلاینده ها

در زمان نصب باید سیستم را تا حد امکان تمیز و خشک نگه داشت و زمانی را که دستگاه به صورت باز در معرض هوا قرار می گیرد حداقل باشد. از ورود مواد خارجی مانند روانسازها، لحیم، حلال ها، ذرات فلزی و آلودگی ها و رسوبات کربنی و دوده جلوگیری نمایید. دوده یا رسوبات کربن  نتیجه انجام لحیم کاری لوله ها و اتصالات است که در خلال جوشکاری به سرعت عدم تهویه درون لوله ها بوجود می آید.

عدم دقت در بوجود آمدن موارد فوق ممکن است باعث خوردگی ناشی از هوا و رطوبت ناشی از اکسیدکننده  تحت شرایط دمای بالا باشد. از دیگر مشکلات می توان به مسائل زیر اشاره کرد:

 

1-مس کاری یا مس اندود شدن به خاطر روغن آلوده که روی یاتاقان ها و سطوحی که دمای بالا دارد تشکیل می شود. وجود رطوبت در سیستم نیز می تواند یکی دیگر از علل باشد.

2-انجماد که ممکن است در صورت عدم اتخاذ روش رطوبت زدایی صحیح (تخلیه)، در اجزای سیستم اتفاق بیفتد.

3-بوجود آمدن لجن که همان تجزیه شیمیایی روغن تحت شرایط دمایی بالا در حضور مواد غیرقابل چگالش می باشد.

تجزیه شیمیایی یا حرارتی مبرد و روغن در دماهای بالای 150 درجه سانتی گراد (  300) بیشتر در مبردهای R22 و مبردهای گروه R500 اتفاق می افتد. در حضور مولکول های حاوی هیدروژن، تجزیه حرارتی اسیدهای هیدروفلوریک و هیدروکلریک ایجاد می کند، که اگر از کمپرسورهای بسته یا نیمه بسته استفاده شود، کاملا نامطلوب قلمداد می شود. به همین دلیل لازم است که دوره تخلیه مناسب و کافی باشد.

تخلیه:

در سیستم های تبرید هالوژنی باید تمام علایم وجود هوا و مواد غیرقابل چگالش و رطوبت را حذف کرد. اگر تخلیه موارد فوق امکان پذیر نشود، در آن صورت وجود این مواد سبب ایجاد فشارهای تخلیه بسیار بالا و افزایش دما می شود که شرایطی را ایجاد می کند که قبلا در فشارهای عملکردی بالا به آن ها پرداختیم.

وجود هوا در سیستم به این معنی هم هست که مقدار معینی از رطوبت موجود در هوا با مبرد تحت شرایط کاری در سیستم گردش می کند. این رطوبت می تواند  در روزنه (اریفیس) شیر انبساط یا در لوله مویینه منجمد شده و از جریان مبرد به درون اواپراتور جلوگیری کند. رطوبت قبلا فیلتر درایر را اشباع کرده است.

هنگامی که سیستمی تحت آزمایش نشت فشار قرار گرفته است ممکن است آثار نیتروژن در سیستم باقی مانده باشد و حالت فشار دهش بالا را بوجود آورد.

 دو راه جهت تخلیه سیستم وجود دارد: روش خلاء عمیق و روش ترقیق.

روش خلاء عمیق

 برای بوجود آوردن سیستمی عاری از آلودگی، استفاده از یک پمپ خلاء (وکیوم) خوب ضروری است. در دماهای معمولی محیط، باید بتوان توسط سیکل خلاء عمیق به خلاء????تور رسید.

 مدت زمان انجام یک سیکل خلاء عمیق می تواند به شدت تغییر کند. هرچه تاسیسات تبرید بزرگتر باشد، سیکل طولانی تر می شود. تشخیص موضوع به مهندس تاسیسات بستگی دارد بدیهی است که استفاده یک پمپ خلاء قوی تر، سرعت اجرا را افزایش می دهد. این که یک سیستم 24 یا 48 ساعت زیر خلاء بماند و یا حتی برای مدت چند روز در این حالت باشد تا از آلوده نبودن آن اطمینان کامل حاصل شود، چندان غیرمعمول نمی باشد.

 

انجام خلاء عمیق دارای مزایایی است که عبارتند از:

 الف)افت محسوسی در میزان مبرد نخواهیم داشت مگر در هنگام انجام آزمایش نشتی پس از انجام شارژ نهایی سیستم.

 ب)می توان بخشی از مبرد سیستم های تبرید بزرگ را بازیافت کرد.(فصل 14 را که در ارتباط با بازیافت آلاینده ها و مبرد است، ملاحظه نمایید.) همچنین محیط اطراف دستگاه بوسیله بخار مبرد آلوده نمی شود به طوریکه انجام تست نشتی نهایی در موقع شارژ بودن سیستم با مشکلات روبرو شود. این موضوع بویژه هنگام مقایسه با روش ترقیق بیشتر حائز اهمیت است.

 

روش ترقیق:

 

روش ترقیق یا تخلیه سه گانه باید با استفاده از OFN (نیتروژن عاری از اکسیژن) انجام شود و نه از طریق شارژ جزئی مبرد

 1-شارژ اولیه نیتروژن باید حداقل 15 تا 30 دقیقه در سیستم باقی بماند. سپس می توان آن را مجددا تحت یک خلاء ????تور تخلیه کرد.

 2-این خلاء مجددا توسط شارژ OFN دیگر شکسته می شود و زمان لازم برای گردش نیتروژن در سیستم داده می شود.

 3-سیستم را مجددا تخلیه و با مبرد شارژ کنید.

 این تکرار ممکن است غیرضروری به نظر برسد اما بعد از یک یا دوبار تخلیه، ممکن است هنوز حجم های کوچکی از مواد غیرقابل تراکم در سیستم لوله کشی یا کنترل ها وجود داشته باشند. با شکست مستمر خلاء توسط OFN این حجم ها به وسیله OFN متلاشی یا ترقیق می شود.

 

پس از هربار وکیوم، پمپ باید خاموش شده و بعد از چند دقیقه که اجازه داده می شود تا سیستم پایدار شود، اندازه خلاء قرائت خواهد شد.

 افزایش فشار به این معنی است که هنوز مقداری رطوبت در سیستم وجود دارد. از کمپروسور سیستم نباید تحت هیچ شرایطی جهت تخلیه سیستم استفاده شود.

مقایسه درجات فشار خلاء در شکل 107 ارایه شده است. توجه داشته باشید که torr =1 mmHg =1000mHg  و از میکرومتر تحت عنوان میکرون یاد می شود.

 

شکل 108 ترتیب اتصال یک پمپ خلاء برای تخلیه عمیق را نشان می دهد.

در زمان تخلیه سیستم، فن یا فن های اواپراتور ممکن است فعال باشد و سیستم برفک زدایی سیکل گرمایش را افزایش دما در اواپراتور روشن نماید. هیتر نباید در پریودهای زیاد، روشن بماند زیرا در غیر این صورت، باعث فوق گرم شدن اواپراتور و صدمات احتمالی خواهد شد.

 اطمینان از اینکه هیچ یک از بخش ها و قطعات سیستم از پمپ خلاء جدا نشده است و تماما تحت وکیوم شدن قرار دارد بسیار مهم است.

 

شکل 109 چیدمان خلاء سه گانه را نشان می دهد. هنگامی که پمپ در حال کار است، شیر ایزولاتور(جداکننده) باید باز باشد، شیرهای سرویس در کمپرسور در موقعیت میانه، شیر قطع مایع در ریسیور باید باز و شیر کپسول مبرد بسته باشد. هر دو شیر گیج دوقو باید باز باشد. موقع شکستن خلاء با فشار بخار مبرد، از بسته بودن شیر جداکننده پمپ مطمئن شوید.

کنترل های لازم برای راه اندازی سیستم

هنگامی که سیستم تخلیه شده است گام بعدی انجام کامل آزمایش نشتی است روش های انجام کار در فصل 3 بیان شده است.

سپس سیستم را باید با مبرد شارژ کرد. قطع نظر از روش شارژ مورد استفاده، باید به یاد داشته باشید که کمپرسور برای اولین بار است که فعال شده است. باید مدت قابل توجهی پس از شارژ صبر کرده و روغن از سیلندرها و یاتاقان ها تخلیه خواهند شد.

قبل از هرگونه تلاش برای روشن کردن کمپرسور، باید کنترل های زیر را انجام دهید:

1-از صحت ولتاژ ورودی برق مطابق پلاک موتور کمپرسور اطمینان حاصل کنید.

2-ولتاژ را در ترمینال های موتور کمپرسور بررسی کنید.

3-کنترل های ایمنی را تنظیم و فعالیت را کنترل کنید.

4-اگر کمپرسور از نوع باز باشد، اگر امکان دارد آن را با دست بگردانید. تا از چرخش آزادانه آن اطمینان حاصل کنید.

در این مرحله پیشنهاد می شود که یک دفترچه جهت ثبت داده های الکتریکی، تنظیمات کنترلی، فشار عملکردی و دماها در هنگام راه اندازی و برای ارجاعات بعدی تهیه کنید.